Suvi Do

Suvi Do ili SODO kako ga nazivaju stariji stanovnici sela, danas je jedno od najvecih sela u Homolju.U njegovom razvoju jasno se uočava uzlazna putanja do tridesetih godina ovog veka  i silazna od od pedesetih godina.Do pred kraj proslog veka bili su dostupni jedino nepotpuni podaci o stanovništvu sadržani u broju kuća ,porodica domaćinstava itd.,ali su i kao takvi dragoceni. Po njima ,selo je 1818 godine imalo49 domova, 1830.g a 1837.godine godine 77 domova do 1859. g 58 doma tako da je te godine imao 130 domova .

Jedno od nastarijih naselja u Homolju po popisu naselja u „Braničevskom tefteru“ iz 1467 godine, koje leži na središnjem, južnom obodu Žagubičke kotline, na severnim padinama planine Beljanica, na srednjoj nadmorskoj visini od 340 metara, u kome živi 1300 stanovnika pravoslavne vereoispovesti, srpskog porekla. Ostaci ijekavskog govora i sam naziv naselja potvrđuju pretpostavku, da su potomci suvodolaca verovatno doseljenici sa prostora Kosova, pre ili posle kosovskog boja. Suvi Do ima svoje vrelo, čija otoka čini Suvodolsku reku, kao levu pritoku reke Mlave, i termalni izvor „Banja“, pored kojeg je izgrađen otvoren bazen za kupanje. Nekada je u Suvom Dolu radila matična osnovna škola, a danas radi škola do četiri razreda. U naselju radi zdravstvena ambulanta, pošta, kablovska televizija,telefon i objekti trgovinske delatnosti, a postoje i dva pogona tekstilne i stolarske struke, kao i pogon mlinsko-pekarske industrije. Kuriozitet ovog naselja, čini jedno zajedničko groblje sa susednim naseljem Izvarica, kao jedinstvenost i obeležje jednog istorijskog trenutka, vezanog za naseljavanje ovih prostora.